به قدر دستگه پامال حب از جویای تبریزی غزل 649

1 به قدر دستگه پامال حب مال خواهی شد اگر دستی نخواهی داشت فارغ بال خواهی شد

2 خمار آرزویم بشکن و یک جرعه بر لب نه چو جام گل زصاف رنگ مالامال خواهی شد

3 اگر طاووس رنگین جلوهٔ من در خرام آید تو هم زاهد سراپا چشم از دنبال خواهی شد

4 تکلف بر طرف زین دست و بازو در نظر دارد که چون دست هما بر مایهٔ اقبال خواهی شد