1 بگوش سرو چه گفتی؟ که پای کوبانست بگوش عقل چه گفتی، که مست و حیرانست

2 مرا مگوی که: آهسته باش و دم درکش فغان من همه زان چشم مست فتانست

1 چند ازین افسانهای خاک و آب؟ در طلب داری، رخ از دریا متاب

2 چند گردی کوه و صحرا از هوس؟ پیش «هو» آ «انه حسن المآب »

1 غم تو بر دل و بر جان امیر و محتشمست بنام گفتمش: این غم ولی نه غم، نعمست

2 زد رد درد تو مستیم و فاش میگوییم که: پیش جرعه رندان چه جای جمست؟