غم بتان مخور، ای دل، که زار خواهی شد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 غم بتان مخور، ای دل، که زار خواهی شد اگر عزیز جهانی، تو خوار خواهی شد
2 اگر چو من هوس زلف یار خواهی کرد ز عاشقان سیه روزگار خواهی شد
3 تو از طریقه یاری همیشه فارغ و من نشسته ام بامیدی که یار خواهی شد
4 چو در وفای توام، بر دلم جفا مپسند که پیش اهل وفا شرمسار خواهی شد
5 کنون بحسن تو کس نیست از هزار یکی تو خود هنوز یکی از هزار خواهی شد
6 ز فکر کار جهان بار غم بسینه منه وگرنه در سر این کار و بار خواهی شد
7 هلالی، از پی آن شهسوار تند مرو که نارسیده بگردش غبار خواهی شد