جمعیت خلق را رها از ابوسعید ابوالخیر رباعی 214

1 هرگاه که بینی دو سه سرگردان را عیب ره مردان نتوان کرد آن را

2 تقلید دو سه مقلد بی‌معنی بدنام کند راه جوانمردان را

1 سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست گوید عالم خیالی اندر گذرست

2 آری عالم همه خیالیست ولی پیوسته حقیقتی درو جلوه گرست

1 ما را به جز این جهان جهانی دگرست جز دوزخ و فردوس مکانی دگرست

2 قلاشی و عاشقیش سرمایهٔ ماست قوالی و زاهدی از آنی دگرست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما