1 توئی که مهر تو دلبند و دلگشاست مرا منم که عشق تو هم درد و هم دواست مرا

2 من و توئیم نگارا که مه بصورت و شکل چو شد تمام ترا ماند و چو کاست مرا

3 نظیر قد تو جستم بسی نداد کسی بغیر سرو سهی زو نشان راست مرا

4 گل جمال ترا تا حسن یک برگست چو بلبلان ز طرب کار با نواست مرا

5 چو شمع جمع توئی پس بگو همیشه چو شمع بروز کشتن و شب سوختن چراست مرا

6 بروز وصل دلم همچو بید لرزانست ز بیم آنکه شب هجر در قفاست مرا

7 کنون چه سود که گویند دل بدوست مده چه دل کدام دل آخر دل از کجاست مرا

8 اگر چه با تو بسی ماجرای عشقم هست ولی چو روی تو بینم همه صفاست مرا

9 تو خواه ابن یمین را بخوان و خواه بران بهر چه رأی تو فرمان دهد رضاست مرا