بر سر کوی تو گر بودی مرا راه از کمال خجندی غزل 571

1 بر سر کوی تو گر بودی مرا راه گذر گاه میرفتم به دیده گاه میرفتم بسر

2 مرغ اگر از ناله شبهای من می کرد خواب نا روم پیش تو میدزدیدم از وی بال و پر

3 در کتاب طالع ما دیده بود اختر شناس از سر زلفت بسی نشویش در دور قمر

4 گر بری از ما رقیبا تحفه پیش حبیب محبتی داریم خوش برخیز و زحمت را ببر

5 حال دل از باد پرسیدم ندارد آگهی کز نسیم زلف تو من مستم و او بیخبر

6 همچنان از شوق آن لب خون بگریم پیش جام گر صراحی سازد از خاک وجودم کوزه گر

7 گر به یاد روی او نوشی می روشن کمال چون قدح گیری بکف افکن نظر بر ماه و خور