ای میر بسان مصطفی بودی از قطران تبریزی قصیده 195

1 ای میر بسان مصطفی بودی چون او ز همه بدی جدا بودی

2 بسیار بلا کشیدی از گیتی بی آنکه تو خلق را بلا بودی

3 رفتی ز جهان به تشنگی بیرون مانند شهید کربلا بودی

4 همراه براه انبیا رفتی زیرا که ز جمع انبیا بودی

5 تیمار و بلای انبیا دیدی هر چند بخواب و خور چو ما بودی

6 کس پور نگشت پادشاهان را بودی تو نبی نه پادشا بودی

7 غالی بتو در چرا شد این عالم گر نه تو بفضل مرتضی بودی

8 تأثیر زحل ببرد جانت را هر چند تو مشتری لقا بودی

9 از روی زمین سوی هوا رفتی زیرا که بپاکی هوا بودی

10 گر مرگ سزای مردمان آمد باری تو بمرگ ناسزا بودی

11 زیرا که بخلق و خوی از هر چیز از مردم این جهان جدا بودی

12 مرگ تو صواب کس نبیند زانک پوشنده زلت و خطا بودی

13 چون اقدم و چون نیا بدستی بل فرخ تر از اقدم و نیا بودی

14 از هیبت دیو و دیو مردم چون خسرو پور برخیا بودی

15 گردنده جهان به آسیا ماند تو شاه چو قطب آسیا بودی

16 گشتی ز نیاز و آز ما فانی زان پس که نیاز را فنا بودی