فاش از کفم ار کشیده از مشتاق اصفهانی رباعی 214

1 مگر ز آن گل شمیمی هست باد صبحگاهی را که دارد این نشاط‌افزایی و اندوه‌کاهی را

2 ز دوزخ گو مترسان داغ هجران دیده را زاهد کز آتش نیست باکی دور از آب افتاده ماهی را

1 ز مه رویان مهی جستم به خوبی آفتاب اما از این دفتر به دستم فردی افتاد انتخاب اما

2 چسان ایمن توان شد از فریب نرگس مستش که خون عاشقان نو شد به تقریب شراب اما

1 از تنگی دل نیست به لب ره نفسم را یا رب کند آگاه که فریادرسم را

2 در وصلم و از هجر بود ناله زارم آویخته صیاد به گلبن قفسم را