رفتی جهان پناها اقبال از محتشم کاشانی غزل 157

1 رفتی جهان پناها اقبال رهبرت باد ظل همای دولت گسترده بر سرت باد

2 دولت که یاریت کرد پیوسته باد یارت ایزد که داورت ساخت همواره یاورت باد

3 ای پر گشاده شهباز هرجا کنی نشیمن چون بیضهٔ چرخ نه تو در زیر شهپرت باد

4 نسبت به شانت از من ناید اگر دعائی گویم همین که عالم یک سر مسخرت باد

5 هر جوشنی که شبها من از دعا بسازم روزی که فتنه بارد چون جامه در برت باد

6 خورشید با کواکب تا گرد دهر گردد جبریل با ملایک در پاس لشگرت باد

7 هر جا زنی سرادق با هم دمان صادق خورشید شمع مجلس جمشید چاکرت باد

8 تا موکب جلالت در ملک خویش گنجه افزوده بر ممالک صد ملک دیگرت باد

9 تا نطق محتشم را ممکن بود تکلیم هم داعی فدائی هم مدح گسترت باد