رفتی و بی تو باده کشیدن از جویای تبریزی غزل 872

1 رفتی و بی تو باده کشیدن نسازدم چون غنچهٔ حباب شکفتن نسازدم

2 از اضطراب، عقدهٔ دل سخت تر شود ای وای چون کنم که طپیدن نسازدم

3 بوی بهار، بیش کند سوز عشق را در کوچه باغ زلف دویدن نسازدم

4 سرپنجهٔ مرا به گریان خصومت است چون دشت غیر شقهٔ دامن نسازدم

5 پرورده است عشق دلم را به اشک و آه آب و هوای وادی ایمن نسازدم

6 جویا بس است آب حیات آبرو مرا منت ز یار و دوست چو دشمن نسازدم