تو جنگجو چقدر جور آشنا از جویای تبریزی غزل 1029

1 تو جنگجو چقدر جور آشنا که نه ای تو بیوفا چقدر مایل جفا که نه ای

2 چو ماهیی که طلبکار آب در دریاست کجا رود به سراغت کسی کجا که نه ای

3 ترا ز حال دل خود چسان کنم آگاه تو آشنا به نگه های آشنا که نه ای

4 کنایه فهم و سخن ساز و عاشق آزاری کجا رود کسی از دست تو کجا که نه ای

5 کرا شفیع خود آرم ز آشنایانت به هیچ کس تو جفا جوی آشنا که نه ای

6 مناز اینقدر ای آسمان به رفعت خویش غبار رهگذر شاه اولیا که نه ای

7 امید مهر و وفا نیست از تو جویا را تو شوخ محرم رسم و ره وفا که نه ای