خواهی که ببینی دل کارآگه را از اوحدالدین رباعی 23

1 در نقطهٔ خویشتن مرا مشکلهاست همچون سر و پای دایره ناپیداست

2 آن به که ازین قاعده بیرون آییم کاین کار به پرگار نمی آید راست

1 آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش برسود بود مدام سرمایهٔ عیش

2 افسوس که کار خلق جایی نرسید کز مایهٔ غم شوند همسایهٔ عیش

1 تا با خلقی تو بی گمان بی دینی تا قبلهٔ تو خلق بود مسکینی

2 از هرچه جز اوست دیده و دل بر دوز تا سلطنت اول و آخر بینی