ای که می‌جویی به خوبی از مشتاق اصفهانی غزل 290

1 ای که می‌جویی به خوبی همچو لیلی دلبری حال مجنون ناید ار لیلی نباشد دیگری

2 چون ندادت عشق از اول چشم یعقوبی چه سود گر ببینی صدره از یوسف بحسن افزون‌تری

3 گر نگشتی صید شوخی زاهل دل خود را مخوان نیست دل آندل که گرد او نگردد دلبری

4 زوشراری بس ترا داری گر استعداد عشق میتواند زد بچندین خرمن آتش اخگری

5 در دل سخت تو این نیش ار نگردد کارگر نیست جرم غمزه خوبان گر از حق نگذری

6 قطره خونی گشودن از رگ خارا بسعی تیشه فولاد نتواند چه جای نشتری

7 گر ترا مشتاق باشد دیده جوهرشناس در کفت خواهد فتاد آخر گرامی‌گوهری