پیش ازینم خوشترک می‌داشتی از عراقی غزل 248

1 پیش ازینم خوشترک می‌داشتی تا چه کردم؟ کز کفم بگذاشتی

2 باز بر خاکم چرا می‌افگنی؟ چون ز خاک افتاده را برداشتی

3 من هنوز از عشق جانی می‌کنم تو مرا خود مرده‌ای انگاشتی

4 تا نیابم یک دم از محنت خلاص صد بلا بر جان من بگماشتی

5 تا شبیخونی کنی بر جان من صد علم از عاشقی افراشتی

6 من ندارم طاقت آزار تو جنگ بگذار، آشتی کن، آشتی

7 هان! عراقی، خون گری کامید تو آن چنان نامد که می‌پنداشتی