ای ستمگر ستم مکن چندان از قاآنی قطعه 90

1 دوشینه چون‌کشید شه زنگ لشکرا سلطان روم را ز سر افتاد افسرا

2 باز سفید روز بپرید از آشیان زاغ شب سیاه بگسترد شهپرا

1 هله نزدیک شد ای دل‌ که زمستان‌ گذرد دور بستان شود و عهد شبشان‌ گذرد

2 ابر بر طرف چمن‌ گریان‌ گریان پوید لاله بر صحن دمن خندان خندان گذرد

1 دو قلاع کفرند با هم مصاحب یکی تیغ خسرو یکی‌کلک صاحب

2 یکی خرمن ظلم را برق خاطف یکی‌کشتهٔ عدل را مزن ساکب