ای ترک پارسی گو ای ماه از آشفتهٔ شیرازی غزل 66

1 ای ترک پارسی گو ای ماه مجلس آرا هی هی مکن تو غفلت برخیز و می بده ها

2 پرده زرخ بیفکن بر گل گلاله بشکن پائی بکوب و برخیز بزم طرب بیارا

3 زان بذله های شیرین زان نکته های رنگین بر روی تلخکامان تنگ شکر تو بگشا

4 می نوش و گل برافشان برخیز و می بگردان مرده برقص آور زین راح روح افزا

5 ما کشته صحاری تو ابر نوبهاری رحمی روان ببخشا ما مرده تو مسیحا

6 عیدی بود طرب خیز باده بساغرم ریز از محتسب میندیش می ریز بی محابا

7 از دست غاصب حق چون اوفتاد بیرق خیز و لوای شادی برکش بطاق خضرا

8 آشفته را تولا بر مرتضی و آل است وز غاصبین حقش اندر جهان تبرا