کمال خجندی

گفتی از پیشم برو بگذر ز جان از کمال خجندی غزل 229

غزل 229 ام از 1252 غزلیات

خانه / کمال خجندی / غزلیات کمال خجندی / غزل شماره 229

1 گفتی از پیشم برو بگذر ز جان گفتی و رفتی قصه کوته تر بمیرهای ناتوان گفتی و رفت

2 گوئیم هر دم سگ کو گویمت با خاک راه این چنین گر حیف باشد آنچنان گفتی و رفت

3 دی شنیدم کز گدایان درت خواندی مرا این چه تعظیم است خاک آستان گفتی و رفت

4 ای صبا وقتی که پیغامی بما آری ز دوست گر ندانی نام او نامهربان گفتی و رفت

5 سوی ما تا چند اشارتهای پنهان با رقیب این پریشان را ز جمع ما بران گفتی و رفت

6 ماجرای ما چو خواهی باز گفت ای آب چشم پس چرا میایستی چندین روان گفتی و رفت

7 گر به جان گویند نتوان شد سوی جانان کمال سهل باشد این حکایت ترک جان گفتی و رفت

کمال خجندی

شعر شعر کهن غزل کمال خجندی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از کمال خجندی

1 گفتمت سنگدلی آمد ازین نکته گرانت آن هم از سنگدلی بود که گفتیم چنانت

2 گر صبا خوانمت از لطف و گل از غایت خوبی هم از این خسته شود خاطر نازک هم از آنت

1 آن نور دیده یک نظر از من دریغ داشت تیری ز غمزه بر جگر از من دریغ داشت

2 میشد نکو به زخم دگر زخم سینه ام دردا که مرهم دگر از من دریغ داشت

1 آن سرو که آمد بر ما از چمن کیست وان غنچه که دلها شد ازو خون دهن کیست

2 آن میوه که از باغ بهشت است درختش کار نزدیک دهن آمده سیب ذقن کیست

شاعر شعر گفتی از پیشم برو بگذر ز جان گفتی و رفتی کمال خجندی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر گفتی از پیشم برو بگذر ز جان گفتی و رفتی غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, مرگ, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, مرگ, می‌نوشی است.

شعربعدی

1252 / 229

شعرقبلی

بنر