تو از من چون از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 37

1 دوش چون چشم او کمان برداشت دلم از درد او فغان برداشت

2 حیرت او زبان من در بست غیرتش بندم از زبان برداشت

1 هر کرا با تو نه پیوندی و پیمانی هست نتوان گفت که در قالب او جانی هست

2 باز جستیم و نشد روشن ازین چار کتاب آیت این نمک و لطف که در شانی هست

1 باز بالای تو ما را در بلا خواهد نهاد دود زلفت آتشی در جان ما خواهد نهاد

2 دامنم پر خون دل گردد ز دست روزگار کان سزا در دامن هر ناسزا خواهد نهاد