ای گردن بلند قدان در کمند از محتشم کاشانی غزل 520

1 ای گردن بلند قدان در کمند تو رعنائی آفریده قد بلند تو

2 بر صرصری سوار وز دل می‌برد قرار طرز گران خرامی رعنا سمند تو

3 خوش نرخ خندهٔ تو به بازار آرزو افکنده در مزاد لب نوشخند تو

4 من چون کنم که طور بد ناپسند من گردد پسند خاطر مشکل پسند تو

5 چندم فتاده بینی و گوئی که کیست این بیمار تو شکسته تو دردمند تو

6 دردت مباد و باد بر آتش سپندوار چشم حسود از پی دفع گزند تو

7 قتلش رواست گر همه صید حرم بود آن صید کاضطراب کند در کمند تو

8 باید که به نواخت ز صید گریزپای آن صید به که دست دهد خود به بند تو

9 پای گریز محتشم از دور بسته است عشق دراز سلسلهٔ صید پند تو