تو گر ابر نقاب از روی آتشناک از حزین لاهیجی غزل 901

1 تو گر ابر نقاب از روی آتشناک برداری چو شبنم، عالم افسرده را از خاک برداری

2 چه کم خواهد شد از گیرایی مژگان چالاکت زکات چشم، اگر افتاده ای از خاک برداری؟

3 صف محشر به هم خواهد زد آسان چون صف مژگان اگر دست از عنان غمزهٔ بی باک برداری

4 صفای وقت، بر روی تو بگشاید در جنت غبار جسم اگر، ز آیینهٔ ادراک برداری

5 میفشان تخم سعی از حرص، در دنیای بی حاصل که ترسم دانه ی دل ریزی و خاشاک برداری

6 سلامت کی توانی در گریبان کفن بردن سر تسلیم اگر، زان حلقه ی فتراک برداری

7 زمین در سینهٔ افلاک، می گردد تپان چون دل مبادا سایه ی سنگین خویش از خاک برداری

8 حمایل سازمت، دست دعای می پرستان را به بدمستی اگر خواهی، سری چون تاک برداری

9 بیا در سایهٔ داغ جنون و سرفرازی کن چرا باید به گردن، منت افلاک برداری؟

10 نوای عشق را، در پرده سنجیدن اثر دارد مبادا چون جرس، دست از دل صد چاک برداری

11 حزین ، از گریه ات صد کوچه خالی می کند طوفان دمی گر آستین از دیدهٔ نمناک برداری