مهستی گنجوی

ای تُنگ شکر چون دهن تنگت از مهستی گنجوی رباعی 180

رباعی 180 ام از 191 رباعیات

خانه / مهستی گنجوی / رباعیات مهستی گنجوی / رباعی شماره 180

1 ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی رخسارهٔ گل چون رخ گلرنگت نی

2 از تیر مژه این دل صد پارهٔ من میدوز و ز پاره دوختن ننگت نی

مهستی گنجوی

شعر شعر کهن رباعی مهستی گنجوی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از مهستی گنجوی

1 معشوقه لطیف و چست و بازاری به عاشق همه با ناله و با زاری به

2 گفتا که دلت ببرده‌ام باز ببر گفتم که تو برده‌ای تو باز آری به

1 تا سنبل تو غالیه‌سائی نکند باد سحری نافه‌گشایی نکند

2 گر زاهد صد ساله ببیند دستت بر گردن من که پارسایی نکند

شاعر شعر ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی مهستی گنجوی می باشد.

این شعر در قرن 6 سروده شده است.

قالب شعر ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی رباعی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

191 / 180

شعرقبلی