بوی خوشت همره از حکیم نزاری قهستانی غزل 114

1 یقینم که ضایع نماند مرا زلالی به لب برچکاند مرا

2 اگر خواهد از تند بالای قهر به قعر جهنم دواند مرا

1 همت مجنون نکرد جز به حبیب التجا لاجرم اندر جهان نام ببرد از وفا

2 بوی عرق چین تو روح مرا هم چنانک پیرهن نور دل دیده ی یعقوب را

1 تا می نمی خورم غمِ دل می خورد مرا کو هم دمی که روی و رهی بنگرد مرا

2 بر من جهان خروشد و شور آورد و لیک از دست غم هم اوست که وا می خرد مرا