ای برده دلم به از مجیرالدین بیلقانی رباعی 138

1 تا تو از هستی خود، خود را نگردانی جدا هودج جان چون نهی در بارگاه کبریا

2 درکش انگشت از نمکدان جهان تا چون نمک کم شوی از پختگان آتش وحدت جدا

1 باز ناز ماه رویی می برم باز مهر کینه جویی می برم

2 تا بیابم ز آستان او نشان رخت دل هر شب به کویی می برم

1 شاهد ما گر سر زلف معنبر بشکند قدر روز افزون کند بازار عنبر بشکند

2 زلف او سر راست از بهر شکست کار ماست گر شکست ما بجوید زلف را سر بشکند