ای برده سبق از همه خوبان از اسیری لاهیجی غزل 155

1 ای برده سبق از همه خوبان به ملاحت در حسن ربودی زبتان گوی لطافت

2 هرکس که سر از دولت عشق تو به پیچد حقا که نه بیند بجهان روی سعادت

3 کس را نرسد گوهر معنی به بیان سفت در حسن بلاغت چو توای کان فصاحت

4 از عشق بتان گر چه ملامت رسد اما در عشق تو دیدیم همه امن و سلامت

5 ره رو که بعمری نظری روی ترا دید زان نور و صفا یافت بحق راه هدایت

6 دانی که که دارد بجهان دیده حق بین صاحب نظری کو بیقین دید لقایت

7 سودای دو گیسوی تو ای جان اسیری شیدائی ما راکند هر لحظه زیادت