درون دیده نشستی و دل از جهان ملک خاتون غزل 42

1 درون دیده نشستی و دل شدت ماوا نظر چرا نکنی دلبرا ز مهر به ما

2 تو جانی و تن رنجور من چنین مهجور ز روی لطف نگارا مشو ز تن تو جدا

3 نظر به جانب درماندگان هجران کن که نیست غیر وصال توشان ز هیچ دوا

4 پری رخا به چه از چشم ما شدی پنهان به رغم دشمنم ای دوست روبه من بنما

5 وفا اگرچه نبودست در جهان هرگز ولی ز اهل جهان هم برفت مهر و وفا

6 به جز وفا که نمودم بگو گناهم چیست چرا دلم بشکستی ستمگرا به جفا

7 اگرچه ترک خطایی خطا کند بسیار خدای را که بگردان عنان ز راه خطا

8 منم فقیر و حقیر و تو پادشاه جهان ز دست من چه برآید بگو به غیر دعا

9 مرا چو بار نباشد به حضرتت چه کنم پیام من که رساند مگر نسیم صبا