می بایدت به دیر مغان از امیرعلیشیر نوایی غزل 257

1 می بایدت به دیر مغان آی و نوش کن ایمان فدای مغبچه می فروش کن

2 دارم سخن به گوش تو پنهان ز مدعی های ای جوان نصیحت این پیر گوش کن

3 در خلوت وصال برابر بنوش می تا کس سخن برون نبرد ترک هوش کن

4 در گفتگوی عشق زبان دگر بود زاهد تو این ترانه ندانی خموش کن

5 چون قول پیر دیر به عیشت دلالت است ای خواجه استماع نداری خموش کن

6 عکس تو ساقیا به رخت لاف زد ز حسن منکر شود بگیر می و رو بروش کن

7 ای مغبچه گشا رخ و فانی صفت به دیر عریان ز ستر هوش دوصد خرقه پوش کن