ای نور دیده و دل از دیده‌ها از همام تبریزی غزل 207

1 ای نور دیده و دل از دیده‌ها نهانی با ما نه در میانی کاندر میان جانی

2 عشقت بسوخت خرمن آبی بر آتشم زن کز تشنگی بمردم ای آب زندگانی

3 چون آب زندگانی جان‌بخشی از تو دارد ز انصاف دور باشد گر گویمت که آنی

4 انوار هردو عالم عکسی‌ست از جمالت هم بافتی نشانی با آن که بی‌نشانی

5 بستی حجاب اگر نه ز اشراق رویت افتد پروانه‌وار آتش در شمع آسمانی