1 ای ساقی جان بخش، که در جام تو جانست پر کن قدح باده، که دل در خفقانست

2 آن سرو روان رفت بهر جای که دل داشت جان و دل ما در پی آن سرو روانست

3 آن شاه دل افروز، که سرمایه حسنست هرجا که روان شد دل و جانها نگرانست

4 دلها همه گلشن شد و جانها همه روشن آن ماه دل افروز مگر شمع جهانست؟

5 دل خواست که با عشق برآید بتجلد هرچند که کوشید، ولیکن نتوانست

6 جام دل ما را بشکست آن مه روشن گر جام شکسته است، ولی دوست همانست

7 ساقی، بده آن جام وز شفقت نظری کن قاسم گذرانست و جهان در گذرانست