گفتی که دلت بر تن و جان مشفق از مجد همگر رباعی 201

1 چون زلف سرفشان تو در تاب می‌رود شب در پناه پرتو مهتاب می‌رود

2 چون ابروی کمانکش تو تیر می‌کشد از چشم عاشقان تو خوناب می‌رود

1 تالعل تو سنگبار باشد بس دیده که اشکبار باشد

2 در بحر غم تو هر که افتد در آرزوی کنار باشد

1 چو غنچه وقت سحر حلّه‌پوش می‌آید نوای بلبل مستم به گوش می‌آید

2 گل از کرشمه‌گری سرخ‌روی می‌گردد چو سرو بسته قبا سبزپوش می‌آید