بدوستی، که ترا نیک دوست از قاسم انوار غزل 436

1 بدوستی، که ترا نیک دوست می دارم بجان دوست، که از غیر دوست بیزارم

2 یکی چو من نبود در جهان کون و فساد اگر حجاب دویی را ز پیش بر دارم

3 گناه بنده عظیم و عذاب دوست الیم ولی برحمت و فضلش امیدها دارم

4 بپیش تیغ تو هر دم هزار جان بدهم بجان دوست، که با تیغ تو سری دارم

5 بگفتمش: بکرم رفع کن حجابم، گفت : تویی حجاب، ترا از میانه بردارم

6 هزار بحر کشیدم، هنوز یک قطره اگر بدست من آید بجان خریدارم

7 ز قاسمی خبر این جهان چه می پرسی؟ بدوستی، اگر از خویشتن خبر دارم