منت خدایرا که مرا داد خاطری
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 منت خدایرا که مرا داد خاطری بر اختراع بکر معانی گماشته
2 اینهم ز لطف اوست که دارم طبیعتی رایات علم را بفلک بر فراشته
3 زین پیش بوده اند فراوان سخنوران یکسر گذشته اند و سخنها گذاشته
4 کو اینزمان کسیکه کند شعرشان قیاس با آنچه کلک ابن یمینش نگاشته
5 وانگه بدانش از ره انصاف بنگرد تا کیست آنکه او خبر از شعر داشته
6 با اینهمه بدانه رزقم چو بنگری بینی هنوز برزگر آنرا نکاشته
دیدگاه‌ها **