ای ز غم فراق تو جان مرا شکایتی از عراقی غزل 249

1 ای ز غم فراق تو جان مرا شکایتی بر در تو نشسته‌ام منتظر عنایتی

2 گر چه بمیرم از غمت هم نکنی به من نظر ور همه خون کنی دلم، هم نکنم شکایتی

3 ورچه نثار تو کنم جان، نرهم ز درد تو نیست از آنکه تا ابد عشق تو را نهایتی

4 دل ز فراق گشت خون، جان به لب آمد از غمت زحمتم آید، ار کنم از غم تو حکایتی

5 برد ز من هوای تو جان عزیز، ای دریغ کشت مرا جفای تو بی‌سبب جنایتی

6 گرچه برانی از برم باز نگردم از درت چون ز در عنایتت یافته‌ام هدایتی

7 خسته عراقی آن توست، دور مکن ز درگهش تا نرود فغان کنان از تو به هر ولایتی