1 ای رخت آیینه ی لطف خدا زلف تو دلبند و لعلت دلگشا

2 پادشاه ملک حسنی از کرم رحمتی کن بر گدا ای پادشا

1 در دلم بود که دلدار وفا خواهد کرد کامم از لعل لب خویش روا خواهد کرد

2 بر دلم درد بسی بود ز ایام فراق درد ما را مگر از لطف دوا خواهد کرد

1 از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم وز قد تو سرو را به تنگ آوردیم

2 از بس که دریدیم گریبان فراق تا دامن وصل تو به چنگ آوردیم