ای از همه بی نیاز از اوحدالدین کرمانی رباعی 114

1 خود را چو نمود او نه خیال است و نه طیف تو چون و چگونه دانیش باشد حیف

2 هرگز نرسی به ذات او تا گویی ماهو و متی و لم و این و کم و کیف

1 بی نیش مگس به نوش شهدی نرسی بی جان کنشی به نیک عهدی نرسی

2 ننهاده به جهد هیچ کس را ندهند لیکن بنهاده جز به جهدی نرسی

1 قومی هستند کز کله موزه کنند قومی همه عمر در سر روزه کنند

2 قومی دگرند ازین همه نادرتر هر شب به فلک روند و دریوزه کنند