از کوی تو با دل حزین باید رفت از فریومدی رباعی 65

1 چو از نشیمن قدسی بیمن طالع و فال گشاد باز سفیده سفیده دم پر و بال

2 بتی بچهره چو آتش بلب چو آب حیات درآمد از در من با هزار غنج و دلال

1 خبری سوی نگارم بخراسان که برد قصه ذره بدرگاه خور آسان که برد

2 بسوی یوسف مصری که چو جانست عزیز خبر سوخته کوره کنعان که برد

1 مظهر نور نخستین ذات پاک مصطفاست مصطفی کو اولین و آخرین انبیاست

2 آنکه هستی بر طفیلش حاصل است افلاک را وین نه من تنها همیگویم بدین گویا خداست