1 ای بسا فیلسوف کارآگاه که بمردی ببرد کار از پیش

2 چون رسیدش زمان آنکه خورد نوش دولت زدش نحوست نیش

3 وی بسا غافل زمانه که یافت حظ وافر ز بخت بیش از پیش

4 نیست نکبت ز غفلت مردم نیست دولت ز فکر دور اندیش

5 چون چنین است عاقلان دانند که کسی را نخواسته است بخویش

6 تیرها را غرض بود قربان تا که را راست میرود از کیش

7 نرهد کس بعقل ازین دریا سر کشتی نزد کسی به سریش