1 ای ماه مهربان مه مهرست می بیار بزمی بساز فصل خزان خوشتر از بهار

2 زود آتش گداخته در آب بسته ریز یعنی در آبگینه فکن لعل آبدار

3 بر دست من بنه که بجان آمدم ز غم تا یکنفس بشادی دل رغم روزگار

4 بوسم زمین بعزت و آنگه ز خرمی نوشم بیاد بزم چو فردوس شهریار

5 شهباز همتش چو بپرواز بر شود سیمرغ زرنگار فلک را کند شکار

6 شاه جهان طغای تمرخان که آفتاب دایم بزیر سایه چترش کند مدار

7 ابراز خجالت کف دریا عطای او با سوز دل همی رود و چشم اشکبار

8 از یمن مدحش ابن یمین را علی الدوام رغم عدو ز گوهر موزون بود یسار

9 تا ز آفتاب و سایه بود در جهان نشان باداش سایه بر سر خلق آفتاب وار