تو آتش رخ دلم پروانه کردی از فایز بیتی‌ 380

1 به تیرم زد کمان افکند در پشت که یعنی من ندانم کی تو را کشت

2 تو خود اثبات کردی قتل فایز به خونم کرده ای رنگین سرانگشت

1 سحرگه چون ز مشرق ماه خاور برون آمد جهان کرده منور

2 در آن ساعت مه فایز ز مغرب ز در آمد چو حوران بسته زیور

1 شدم غافل اسیر چشم مستش به نادانی بدادم دل به دستش

2 به دست طفل فایز شیشه دل چرا دادی که تا دادی شکستش؟