ای نور رخت مطلع انوار از عمادالدین نسیمی غزل 67

1 ای نور رخت مطلع انوار هدایت معلوم نشد عشق ترا مبداء و غایت

2 بر لوح دلم نقش خیال تو کشیدند روزی که نبود از قلم و لوح حکایت

3 از دشمنی خلق جهان باک ندارد آن را که بود از طرف دوست حمایت

4 گر لطف تو همراه شود بی خردان را گو محو شو از روی زمین عقل و کفایت

5 صد سالم اگر رانی و یک روز بخوانی جز شکر تو جایی نتوان برد شکایت

6 درد تو نه دردی که بود قابل درمان عشق تو نه عشقی که رسد آن به نهایت

7 کس مثل نسیمی نتواند به حقیقت ره سوی تو بردن مگر از روی هدایت