1 جز عشق که اشرف بود از جمله کمالات دیگر بکمالی نتوان کرد مباهات

2 جویم بدعا چندت و خوانم بمناجات من ذره تو خورشید من و وصل تو هیهات

1 مگر ز آن گل شمیمی هست باد صبحگاهی را که دارد این نشاط‌افزایی و اندوه‌کاهی را

2 ز دوزخ گو مترسان داغ هجران دیده را زاهد کز آتش نیست باکی دور از آب افتاده ماهی را

1 نیامد بر لبم آهی ز سوز عشق تا بودم سراپا سوختم اما بکس ظاهر نشد دودم

2 قدح‌پیما تو با اغیار دوش و تا سحر هر دم من از حسرت ز خون دل چه ساغرها که پیمودم