1 برفتی و ما را به هجران سپردی بس از عشوه بازآ که از حد ببردی

2 تصور نبودم فراموشی از تو دریغا که بر مَنسیانم شمردی

3 به خار ستم چشم عقلم خلیدی به دست جفا حلق جانم فشردی

4 نصیحت کنم خویشتن را که ساکن فرودآ به پای خُم کار دُردی

5 کسی را یک جو ندارد غم تو تو تا چند کوشی که از غم بمردی

6 نزاری نگفتم حذر کن ز قلزم برفتی و خود را به طوفان سپردی