رفتی اگرچه از بر من از امیرعلیشیر نوایی غزل 66

1 رفتی اگرچه از بر من کی گذارمت تا بازت آورد به خدا می‌سپارمت

2 کارم چو از ازل به تو افتاده تا ابد گر صد رهم گذاری و من کی گذارمت

3 دامان تست و دست من ار افکنی سرم ممکن مدان که دست ز دامن بدارمت

4 گویی که ترک جان کن و از دل برونم آر در جانت جا دهم اگر از دل برآرمت

5 چون غیر نامرادیم از عمر امید نیست ساقی بیار باده که امیدوارمت

6 باید شبی که صبح قیامت صباح اوست غم‌های خویش تا به سحرگه شمارمت

7 گویی که فانیا به دلم آر روز هجر کی زو برون شدی که درون باز آرمت؟