ای ترک ما گرفته از حکیم نزاری قهستانی غزل 399

1 ای ترک ما گرفته و از ما نکرده یاد یاران چنین کنند نه هرگز چنین مباد

2 آبم به روی کار برفته ست و دل ز دست زان گه که آتشم ز تو در خرمن اوفتاد

3 گه گه اگر کنم به ادای نماز عقد حالی خیال روی تو پیشم برایستاد

4 پس چون کنم چه چاره توان کرد با خیال انصاف من که می دهد اینجا به حق وداد

5 سلطان عشق مملکت جان فرو گرفت دل را مجال آنکه حدیثی کند نداد

6 تسلیم پیش کرد و ملامت ز پس روان انصاف آنکه قاعده ی معتبر نهاد

7 گرنه ستیزه ی دل ما بودی از بهشت در بر سرای عالم دنیا که می گشاد

8 دل خود درست شد که ز ما بر شکست و رفت با جای خود نیامد و از ما نکرد یاد

9 هر دم به محنتی دگرم مبتلا کند هرگز نبوده ام ز دل بی قرار شاد

10 هر روز می کنند گل دیگرم در آب کس همچو من به دیده و دل مبتلا مباد

11 بی دل تر از نزاری شوریده روزگار از مادر زمانه بر آنم که کس نزاد