1 ای ترک بده باده گلفام که عیدست وز دست مده جام غم انجام که عیدست

2 از رنج مه روزه چو جستی بسلامت بزم طرب آرای بهنگام که عیدست

3 اعلام طرب عاقل اگر می نفرازد او را ز سر علم کن اعلام که عیدست

4 می رونق ایام نشاط و طرب آمد دریاب کنون رونق ایام که عید است

5 از تلخی می شاید اگر ترک شکر لب شین ین کندم بار دگر کام که عیدست

6 ابروی تو چون ماه نوام دوش گه شام فرمود که می نوش هم از بام که عیدست

7 ای ابن یمین چند نشینی بدر زهد برخیز سوی میکده بخرام که عیدست