ای کوکب امید شبی کاش از ملا احمد نراقی غزل 32

1 ای کوکب امید شبی کاش برآیی ای شام الم کاش که روزی به سرآیی

2 گفتی که شب مرگ بیایم به بر تو امشب شب مرگ است گر امروز بیایی

3 چون گوش به فریاد من آن ماه ندارد ای آه چرا بیهده از سینه برآیی

4 آتش فکنی یکسره در خرمن هستی روزی ز پس پرده اگر رخ بنمایی

5 پر عنبرسارا کنی این حقه ی گردون گر یک گره از طره ی مشکین بگشایی

6 بگرفته دل ما بر ما خوی بد ما ای کاش به یک عشوه دل ما بربایی

7 جستم دل خود را و نشان پیش تو دادند اما چه ثمر چونکه ندانم تو کجایی

8 عکس رخ او را به نظر گیر «صفایی» تا زنگ غم از آینه ی دل بزدایی