می دو چشم تو ندانم ز چه از مشتاق اصفهانی غزل 116

1 می دو چشم تو ندانم ز چه پیمانه زدند که ره دین و دل عاقل و دیوانه زدند

2 توئی آنشمع که هر شام ملایک تا صبح در هوای تو پروبال چو پروانه زدند

3 کشم از دیر چسان پا که در آن مغبچگان ره دین و دلم از جلوه مستانه زدند

4 خسرو ملک جنونم بر من مجنون کیست کاول این قرعه بنام من دیوانه زدند

5 سوخت جامی ز می عشقم و پیداست که چیست حال آنان که از این می دوسه پیمانه زدند