دانی که چیست رشتهٔ عمر از فروغی بسطامی غزل 412

1 دانی که چیست رشتهٔ عمر دراز من مشکین کمند خسرو مسکین نواز من

2 گفتم دلیل راه مجانین عشق چیست گفتا که تار طره زنجیر ساز من

3 گفتم که نور چشمهٔ خورشید از کجاست گفت از طلوع طلعت عاشق گداز من

4 تا جان میانه من و جانانه حایل است کی پی برد به سر حقیقت مجاز من

5 تا از هوای نفس گذشتم به راه عشق برخاست از میانه نشیب و فراز من

6 تا در خیال حورم و اندیشهٔ قصور جز مایهٔ قصور نگردد نماز من

7 کردم به راه عشق دمی ترک دین و دل کآمد به صد کرشمه پی ترک تاز من

8 پیداست ناز و غمزهٔ پنهان آن پری از پرده برگفتن عجز و نیاز من

9 تا شد فروغی آن رخ رخشنده آشکار نتوان نهفت در پس صد پرده راز من