تو دانی که من جز تو کس از انوری ابیوردی غزل 219

1 تو دانی که من جز تو کس را ندانم تویی یار پیدا و یار نهانم

2 مرا جای صبر است و دانم که دانی ترا جای شکرست و دانی که دانم

3 برانی که خونم به خواری بریزی برای رضای تو من بر همانم

4 مرا گویی که از من به جز غم نبینی همین است اگر راست خواهی گمانم

5 گر از وصل تو شاد گردم و گرنه به هرسان که باشد ز غم درنمانم

6 میان من و تو هم اندر هم آمد چو درجست و جوی تو جان بر میانم

7 عجب نیست کز انوری بر کرانی مرا بین که اویم و زو بر کرانم