ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود از مسعود سعد سلمان رباعی 117

1 محمد ای به جهان عین فضل و ذات هنر تویی اگر بود از فضل و از هنر پیکر

2 تو را خطیبی خوانند شاید و زیبد که تو فصیح خطیبی به نظم و نثر اندر

1 بیچاره تن من که ز غم جانش برآمد از دست بشد کارش و از پای درآمد

2 هرگز به جهان دید کسی غم چو غم من کز سر شودم تازه چو گویم به سر آمد