ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود از مسعود سعد سلمان رباعی 117

1 سپاه ابر نیسانی ز دریا رفت بر صحرا نثار لؤلؤ لالا به صحرا برد از دریا

2 چون گردی کش برانگیزد سم شبدیز شاهنشه ز روی مرکز غبرا به روی گنبد خضرا

1 ای آن که فلک نصرت الهی بر کنیت و نامت نثار دارد

2 هر چیز که گیتی بدان بنازد از همت تو مستعار دارد

1 تا مرا بود بر ولایت دست بودم ایزد پرست و شاه پرست

2 امر شه را و حکم الله را نبدادم به هیچ وقت از دست