ای کرمت نظم داده از ابن یمین فریومدی قصیده 1

1 ای کرمت نظم داده کار جهانرا والی اقلیم جسم ساخته جانرا

2 داده شتاب و درنگ از ره حکمت قدرت تو هیأت زمین و زمانرا

3 کرده گهر پاش و درفشان بطبیعت از کرم ابر بهار و باد خزانرا

4 بهر شکار خرد ز غمزه و ابرو داده بهر ماهروی تیر و کمانرا

5 در چمن گلشن وجود خلایق کرده بسی جویبار آب روانرا

6 هر چه ازین پیش بود و باشد ازین پس علم تو دانسته آشکار و نهانرا

7 می نرسد پا بر آستان جلالت وقت سیاحت خیال و وهم و گمانرا

8 لطف تو معنی نهفته در دل آگاه حکمت تو در زبان نهاده بیانرا

9 قدرت تو داده ترجمانی فکرت ز اول فطرت سخن سرای زبانرا

10 مهر تو در سنگریزه های بدخشی تعبیه کرده است داروی خفقانرا

11 از پی نظم امور عالم هستی قوت اعطا و منع داده بنانرا

12 شهپر مرغان که از قبیل جماد است صنع تو کرده است آلت طیرانرا

13 لطف تو کانرا نهایتی نه پدیدست نظم معاش و معاد خلق جهانرا

14 از همه عالم گزیده بهر رسالت راهبر ساکنان کون و مکانرا

15 شمع نبوت چراغ دوده آدم احمد مرسل مثلث قمرانرا

16 ابن یمین است روز حشر و رکابش تا که بتابد سوی بهشت عنانرا